بر اساس آخرین تحلیل انجام شده، دانشجویان بین المللی اکثراً پس از اتمام دوره تحصیل عمدتاً در همان استان به سکونت واقامت خود ادامه میدهند.
کبک بیشترین میزان ماندگاری دانشجویان بین‌المللی (حدود ۸۵ درصد) را داشت، در حالی که منیتوبا و آلبرتا نیز شاهد نرخ ماندگاری کمی بیش از ۸۰ درصد بودند. پنج استان نرخ نگهداری بین ۷۰ تا ۸۰ درصد را تجربه کردند (بریتیش کلمبیا، انتاریو، نیوفاندلند و لابرادور، نوا اسکوشیا و ساسکاچوان). در نهایت، دو استان باقی مانده کانادا (جزیره پرنس ادوارد و نیوبرانزویک) و سه قلمرو کانادا همگی بین ۶۰ تا ۷۰ درصد از دانشجویان بین المللی خود را یک سال بعد حفظ کرده اند.
به عبارت دیگر، اکثر دانشجویان بین‌المللی سابق که هنوز سه سال بعد در کانادا مشغول به کار بودند، در استان اولیه تحصیل خود ماندند. در واقع، در ۹ استان از ۱۳ استان و قلمرو کانادا - به استثنای استان‌های اقیانوس اطلس: نیوفاندلند و لابرادور، نوا اسکوشیا، جزیره پرنس ادوارد و نیوبرانزویک - بیش از ۵۰٪ دانشجویان بین‌المللی در استان یا قلمرو باقی ماندند.
کبک و آلبرتا، استان هایی که دو مورد از سه بالاترین نرخ نگهداری یک ساله را تجربه کردند، پس از سه سال نیز شاهد بالاترین نرخ های ماندگاری بودند.
علاوه بر این، اختصاص بخش بیشتری از فرصت های برنامه نامزدهای استانی (PNP) به دانشجویان بین المللی و بهبود حمایت ارائه شده از طریق خدمات اسکان به این اتباع خارجی می تواند آنها را بیشتر ترغیب کند که در استان هایی که برای ادامه تحصیل به آنجا می آیند، بمانند.
